حرفهاي مادرانه

طبق برنامه ريزي كه داشتم قراربراين بودكه آغازوبلاگ نويسيم باتولددوسالگي كسرا همراه باشد.اماچندروزقبل ازآن مي خواهم با اين دست نوشته كه مخاطب آن دوپسرم هستندشروع كنم.

 عشق من

خوشحالم ازاينكه هردوي شما را كنارم دارم با آمدنتان تغييرات بسياري درمن بوجود آورديد . تغييرات نه صرفأ جسمي( كه دربرابرعشق ولبخندي كه ازشما مي گيرم نامحسوس است)بلكه تغييرات ذهني وروحي كه شايدبه چشم نيايد اما احساس خوبي دارم . وقتي با چشمان كوچكت به صورتم خيره مي شوي نمي دانم برايت چگونه ام . اما من درعمق نگاه توآرزوهاي طول ودرازم راجستجومي كنم.

پسركم

هيچ تضميني نمي توانم به توبدهم كه بتواني درزندگيت به تمام خواسته هايت برسي چرا كه دنيايي كه توبه آن پاگذاشته اي سرتاسرعدم سكون وملغمه اي ازآرامش وناآرامي است . بايدآنقدرازدست بدهي وبه دست بياوري تابداني كه اين دنياجاي دل بستن وماندن نيست. سرزميني كه تودرآن چشم به روي زندگي گشوده اي مانندتمام نقاط دنياتركيبي ازدردها وعيشهاست .درسرزميني خواهي زيست كه بايدبراي گرفتن حقت بجنگي گرچه حق داشتني است نه گرفتني.بايدبداني كه پا به مملكتي گذاشته اي كه چندين هزاره قدمت آن مي گذرد ولي مردمانش هنوز درالفباي زندگي مانده اند ، هنوز ارزش خيلي چيزهامثل" وقت" "سلامتي" " ثروت ملي" و"آزادي" ازنوع معقول ومقبولش رانمي دانند. تعجبي نيست اگرببيني هنوز برچنبره سنت هاي متحجرانه وهنجارهاي بي معني گرفتارند و " دانستن " درنقطه كور ديدشان قرار گرفته .

عزيزكم

بسيارتلاش خواهم كردتاتعريف مفاهيم انساني را باعمق وجود درك كني ،بداني كه "عشق" گذشت وتكثيرمكررمهرباني هاست وشكست مادر ناكاميابي است واينكه اگر بازنده خوبي نباشي هرگزنمي تواني برنده خوبي باشي . اين سخن نغز اديسون رابه خاطر بسپاركه پيشرفت آدمي يك درصدنبوغ ونودونه درصدپشتكاراست. اصراري ندارم درانتخاب راهت نقشي مداخله گر داشته باشم امادوست دارم بداني كه ازنظر مادرت كنجكاوي منشأ تمام علوم وهنرهاست وبدون دانشگاه رفتن هرچه بداني وبخواني مدون واصولي نخواهدبود.همچنين دوست دارم بداني عرض زندگي ازطول آن مهمتراست وچگونه مردن از كي وكجا مردن ارزشمندتر.

نازنينم

اميدوارم زمان ازدواج به آن سطح ودانش وآگاهي رسيده باشي تاهمسري انتخاب كني كه بال پرواز انديشه هايت باشد درغيراين صورت فقط جسميت تو را ارضاء خواهدكرد ونه روحت را ، همچنين اميدوارم درك كني "وصل" مرگ عشق است واين خاصيت بشراست كه به آنچه دسترسي دارد ودرحوالي آن است زودعادت مي كند وخيلي ازما "عادت" را با" عشق" اشتباه مي گيريم فقط و فقط به يك شرط عشق ماندگار مي شود وآن زماني است كه تو ودلداده ات هر روز وپيوسته درحال نو شدن وتغيير باشيد. آنقدر كه اگرچهره ها تكراري شده باشند عشق مانندموجودات زنده نياز به رسيدگي وپرورش دارد ولحظه اي غفلت پايان آن خواهدبود.به ياد داشته باش " دلي كز عشق خالي شد فسرده خواهد گشت" .

دلبندم

تو را همچون قاصدكي به دست تقديروسرنوشت مي سپارم واز خدا مي خواهم دست مهربانش را چون هاله اي بر سرت نگه دارد .

                                                     دوستت دارم